Havenstrjitte Park

Een vruchtbare oase in Minnertsgea

Aan de Havenstrjitte in Minnertsgea is de laatste paar jaar een vruchtbare oase ontstaan. Het gemeenschappelijk dorpsparkje is aangeplant met louter eetbare gewassen, bomen en struiken. Wat betreft Luitzen Madhuizen, aktief lid van de groencommissie en hovenier van het gelijknamige groenbedrijf in het dorp, wordt het een groentetuin voor het hele dorp. Zover is het nog niet tempert collega commissie lid Jacobus Zwart zijn enthousiasme, voor sommigen is het vooralsnog een ‘ruche bende’.

Luitzen en Jacobus zijn vanaf het begin betrokken geweest bij de plannen voor dit parkje op de hoek met de Tsjerkestrjitte. De grond is eigendom van Wonen Noordwest Friesland, die er vanwege de krimp in het dorp een aantal huizen heeft gesloopt, zonder dat er kans was op herbouw. De gemeente en plaatselijk belang werden benaderd met de vraag, wat willen we hier mee? De Friese Milieu Federatie en Landschapsbeheer Friesland sloten zich aan met hun experiment om samen met bewoners de ruimte om te toveren tot Shared Grien Space.

Plaatselijk Belang heeft vervolgens haar schouders er onder gezet, om in samenspraak met omwonenden groen te realiseren, dat voor ieder toegankelijk en aantrekkelijk is. Wonen NWF stelde de grond beschikbaar, de Groen Commissie ging met de plannen aan de slag en gemeente en Waddenfonds betaalden mee aan de realisatie.

Dankzij de actieve bemoeienis van Luitzen is er veel extra’s geïnvesteerd in de vorm van grondverzet, extra fruitbomen, bessenstruiken en wilde plantenmengsels voor het insectenleven. En met succes, in het voorjaar gonst het er van de bijtjes en zie je vlinders alom. Overal kon je bessen plukken en de eerst abrikozen en lekkere pruimen zijn inmiddels ook al genoten. Jacobus heeft zich op de taak gestort om wekelijks de randen te blijven maaien en het schelpenpad vrij te houden van het oprukkende gewas. Samen met een tiental omwonenden zorgt hij ook voor het onkruid vrij houden van de omliggende haag. Het welig tierende koolzaad, de hagewinde en de zuring moesten flink worden ingetoomd. En naderhand gezellig samen aan een bakje koffie.

Want al klagen sommige buren nog wel eens over dit nieuwe uitzicht, langzaam maar zeker wordt een ieder toch wel nieuwsgierig naar de ontwikkeling van dit gezamenlijke groen. Pake of beppe op het bankje, de kinderen stoeiend in het hoge gras, allerlei plantjes die de kop op steken. Er is veel moois te beleven voor wie het wil zien. En dat is ook precies waar Jacobus het voor doet, de natuur meer ruimte geven. Tijdens het maaien laat ie de viooltjes en de koekoeksbloemen staan. “Dit is toch veel mooier dan zo’n strak grasveldje! De natuur haar gang laten gaan omwille van de biodiversiteit.”

Al geven beide mannen toe dat het geregeld onderhoud in hun plannen een beetje is onderschat. Luitzen kan vanuit zijn bedrijf nog wel eens iets doen, om bijvoorbeeld het maaisel of de gesnoeide takken af te voeren. Maar fijner zou zijn als ze daar wat zakgeld voor hadden. Af en toe doen ze een beroep op het ‘losse fearren’ project van Wonen NWF, geld bedoeld om kleinschalige bewoners initiatieven te ondersteunen in het mooier maken van de leefomgeving. Zo werden er stokken gekocht om de doorhangende takken van de fruitbomen op te binden.  

Geleidelijk gaat de buurt en het dorp wennen aan dit nieuwe park, waar ieder wat van vindt. En dat nu is precies de kern van een gedeelde groene ruimte, het staat of valt met de groep die er zich voor in wil zetten.