Kimster doarpsboske

Op een zonnige, frisse middag in mei stap ik nieuwsgierig uit de auto bij het doarpsboske van Kimswerd. Kabouters lokken me meteen naar rechts het kleine schelpenpaadje in, waar ik helemaal blij word van de veelheid aan kabouterfiguurtjes.  Ik wandel te midden van het wit van het fluitenkruiden en de geurende meidoorns. En ben benieuwd naar het gebruik van dit bos en de mensen die hier komen. Een prachtig prieeltje, robuust bosmeubilair bij een drooggevallen vijverkom, her en der fruitbomen en een stevig stel banken en tafels op een verhoogde uitkijkpunt, met een wijds uitzicht op het gebied van de Marneslenk. Ik val van de ene verrassing in de andere, er hangt hier een fijne sfeer.

Ik groet een dame met hond en een moeder met twee kindjes, die in de takkenbossen willen klauteren. Een mijnheer met fiets en een grote camera is bezig het wit van de meidoornbloesem vast te leggen, hij komt uit Harlingen. ” Zoveel bos is er niet hier in de buurt”.

Even later praat ik met Peter Harders en Teake Hoitinga over hun inzet voor de ‘ombouw’ van het Kimsterbosk. De mannen branden los en hun betrokkenheid spat er van af. Het is me al snel duidelijk dat dit enthousiasme aanstekelijk werkt en een van de geheimen is achter het succes van dit project.

Dat is ook precies waar Natuurmonumenten, de eigenaar van dit dorpsbosje zo blij mee is. Het noodzakelijke rooien van de populieren was jaren geleden de reden om contact met elkaar te zoeken. Dorpsbelang wilde graag meedenken, zodat er meer gelegenheid zou zijn om het bos voor het dorp toegankelijk te maken. Er ontstond een enthousiaste  werkgroep met een grote ploeg vrijwilligers. Mensen die mekaar heel goed aanvulden. Het praktische met het financiële, het planmatige met beheer werk, het tekenen en het grondwerk. En niet te vergeten de gezelligheid in de uitvoering, kortom saamhorigheid en gemeenschapszin.

Teake vertelt hoe heerlijk het is om na een dag in een fabriekshal, lekker buiten bezig te zijn. Terwijl Peter zijn grote roeping is om mensen bij elkaar te brengen en waar nodig aan te sturen. “Mei mekoar sykje nei mooglikheden en dan kinst mear as dasto tinkst!”, concluderen ze samen.

En dat is tevens een mooie samenvatting voor het project Shared Grien Space, waar het Kimsterbosk onderdeel van is. Shared Space is een begrip uit de verkeerskunde, waar alle weggebruikers samen verantwoordelijk zijn voor het gebruik van een multifunctionele gedeelde ruimte. Het grote verschil is dat Shared Grien Space zich richt op het delen van de groene ruimte, zodat de mensen uit de buurt rekening houden met de planten en de dieren.

De Friese Milieu Federatie en Landschapsbeheer Friesland hebben hiervoor financiering kunnen regelen bij het Waddenfonds. Waarna onder andere de gemeente Súdwest-Fryslân en tijdens de realisatie ook lokale ondernemers aanhaakten om deze zeer geslaagde renovatie van Kimsterbosk mee mogelijk te maken.

Sander Veenstra, de boswachter vertelt me later dat het voor hem een nieuw avontuur was. ” In plaats van zelf de inrichting en het beheer van mijn eigen gebied te bepalen, sta ik nu meer aan de zijlijn. Gaandeweg  groeide er over en weer een groot vertrouwen, en het dorp beschikt nu over een uniek eigen dorpsbosje. ” In overleg met hem wordt het onderhoud en beheer van het Kimsterbosk door de dorpsbewoners zelf uitgevoerd en deels ook door vrijwilligers van Natuurmonumenten.

Toch zijn er ook in Kimswerd nog steeds mensen die geen idee hebben, wat er zich afspeelt in het bosje. Tijd dus om daar toch eens een kijkje te gaan nemen, of je aan te sluiten bij de Kimsterbosk app om af en toe lekker buiten te kunnen werken, of een oogje in het zeil te houden. Ook de planten- en dierenwereld is daar heel blij mee.