Het verhaal van Hoonhorst

Vandaag, tijdens de dag van de duurzaamheid zetten we Hoonhorst in het zonnetje. Het dorp is al jaren het voorbeeld voor andere duurzame dorpen en een van de koplopers van Netwerk Duurzame Dorpen. Het Overijsselse dorp heeft Nederland laten zien dat duurzaamheid meer is dan alleen energie. 

    

    

Hoonhorst is de winnaar van de Dorpsvernieuwingsprijs 2015. In Zieuwent presenteerde Hoonhorst zich tijdens de uitreiking van de dorpsvernieuwingsprijs 2015 door het voorlezen van het verhaal van het dorp: "Terug naar Hoonhorst", een dorpsverhaal, waarin op 26 september 2015 een Hoonhorster die 40 jaar geleden emigreerde naar Canada terug is in 'zijn' dorp.

Lees hier het korte verhaal van het gewoon groene, gemeenschappelijke, gezonde én gezellige dorp, geschreven door Antje Kingma
 

---

Terug in Hoonhorst, een dorpverhaal Het is zaterdag 26 september 2015. Het is een bijzondere dag. Hoonhorst wint misschien wel de prijs voor het meest vernieuwende dorp van Nederland.

Ook voor Kees van der Vegte is het een bijzondere dag. Hij is 40 jaar geleden vanuit Hoonhorst geëmigreerd naar Canada. Nu is hij terug om “zijn “ Hoonhorst te bezoeken. Hij is gisteravond laat aangekomen en logeert in de duurzame B&B van Broeks net buiten het dorp.

Aan de noordkant de groene pracht van de Mataram en verderop naar links De Horte; naar het zuiden en oosten toe de slinger van de Oude Vechtsteeg en aan de westkant het open landschap waarin hij de Marswetering weet. Hij wordt weemoedig van het uitzicht, de rust en het geluid van de vogels. Hij wandelt naar het dorp en ziet al van ver tot zijn verbazing dat er weer wieken aan de molen van Fakkert zitten; en ze draaien.

Op het bankje bij ‘het paard” op het dorpsplein zitten in de heerlijke najaarszon drie oudere mannen. Hij herkent ze niet direct, maar zij hem wel. “Kiek” zegt Harm, “doar hey Kees `t verleuren schoap. Komt erbij zit`n”. Hij geeft Harm, Gerard en Jan een hand en hij voegt zich bij het gezelschap. Vanuit de nabijgelegen “dorpshuiskamer” komt Marjan, aangelopen. Ze vraagt of Jan maandag ook op school komt helpen met het maken van vogelkasten? “Nee, dan chauffeur ik de dorpsauto. Dinie van de Kamp wil graag op bezoek bij haar zus in Heino.

En of de heren binnen komen voor een kop koffie. “Ja Kees, da`s weer iens wat aans dan in`t bejoardenhus acht`r de graniums zitten. “`t is hier tegenwoordig goed old word`n in Hoonhorst”. Kees is nieuwsgierig en wil graag weten hoe één en ander zo gekomen.

Gerard neemt het woord en vertelt: Zo`n vijf-zes jaar geleden is er een initiatief ontstaan met allerlei ideeën voor Hoonhorst. “In het begin waren we wel sceptisch, want we hadden het toch goed op de Hoonhorst. De belangrijkste peilers onder de ideeën: Groen, Gezond, Gemeenschappelijk, maar vooral Gezellig waren toch nooit punten van discussie?

Maar we zagen ook wel: de bomen groeiden uit het dak van de Potstal, en de kinders moesten in de winter met 2 dikke truien aan naar school. En dat weet je ook vast nog wel: zo gauw het wat minder ging dan moest je na een heel leven Hoonhorster geweest te zijn ineens naar Raalte of Dalfsen. En die gemeente, tja, die kwam ook steeds minder over de brug voor van alles.

Ja, en als je er dan eenmaal over na gaat denken en je hebt het er nog eens over met elkaar dan kom je toch op veel wat anders moet of kan. Informatie avonden, dorpsblad, boerenkooltochten, een informatiecentrum bij Kappers….. Zo hebben we met z’n allen plannen bedacht om te zorgen voor een Hoonhorst waar het ook in de toekomst gemeenschappelijk gezellig is. En groen en gezond natuurlijk. Toen we een grote prijs van de provincie wonnen met de plannen van “Duurzaam Hoonhorst 2050” is alles in een versnelling geraakt en hebben we in een paar jaar heel wat voor elkaar gekregen.

Harm vraagt: Ben je al bij de Potstal geweest? Helemaal nieuwbouw. Prachtig. Heeft Bas nog ontworpen. Je weet wel, die van Rientjes, die….”

“Nee, zegt Kees, maar laten we er even heen wandelen dan, ‘es kiek’n of t wah’t is. Ö, je spreekt onze taal nog wel lacht Harm.

Het viertal slentert rustig richting de Potkamp. Kijk, da’s de school. Nog precies de school van meester Oosterwijk, of niet dan? Maar de kinderen werken nu bij daglicht, muren, dak, glas…alles is geïsoleerd. Op zolder liggen niet meer de kerstspullen maar heel slim ventilatiesysteem. En op het dak natuurlijk zonnepanelen.

“Kijk daar gaat Herma. Ze helpt bij computerles voor ons oudjes. Als volgend jaar op school een lokaal vrij komt gaat ze daar ‘thuiswerken’op 1 van de flexplekken. Kan ook prima trouwens, met het snelle internet dat we hier nu hebben, vertelde ze. En daar is ook plek voor de studenten. Studenten? Kun je hier tegenwoordig ook al studeren? vraagt Kees. Ja, die komen van overal. Voor stages en onderzoek, ach, precies weet ik het ook niet, maar het is wel leuk dat jonge spul in het dorp.

Kees kijkt eens om zich heen. De Tempelhof lijkt hetzelfde maar toch is er iets veranderd. Ineens ziet hij het: overal liggen zonnepanelen.

Weet je trouwens dat je nu niet alleen over de straatstenen loopt? Gerard wijst naar beneden. Huh? Kees kijk verbaasd naar de straat onder zijn voeten. Je loopt ook over het Hoonhorster verwarmingsnet. Er loopt een leiding van de Potstal naar de school. In de kelder van de Postal staat een moderne houtgestookte DorpsCV. Die verwarmt de Potstal en ook de school. En als we weer wat geld verdiend hebben –want dat doen we met een paar projectenkunnen we er ook nog andere gebouwen op aansluiten.

En hout voor die dorpskachel hebben we hier in de buurt genoeg. Al het snoeihout van Hoonhorst brengen we naar het bedrijf van Henk en Herman, in Lenthe, net buiten het dorp. Die snipperen het en drogen het met de warmte van de compost van hun groenrecyclingbedrijf. Zo is het prima brandstof. De helft is voor hen voor de kosten en de andere helft stoppen we hier in de kachel.

Mighty, mighty, what's that? Jawel glundert Gerard trots. Dit is onze Potstal. We hebben er veel voor gepraat en hard aan gewerkt, maar nu hebben we ook wat. Met gymzaal, jeugdsoos, fysio, sportmassage, logopedie en prachtige ruimtes voor overleg.

Ja, ja,, zegt Harm, een paar jaar geleden geneerde je je weleens voor de Potstal, zelfs als je ASC uit Dalfsen moest ontvangen, tegenwoordig wil iedereen hier sporten en vergaderen.. Dat legt ons geen windeieren. Het is sowieso een hele verbetering. Super energiezuinig ook nog eens, dus dat scheelt. Volgens mij hebben we hier de enigste verengingen in Nederland waarvan steeds de contributie wordt verlaagd.…..

Ach, dat energie besparen… Er was ooit eens een soort van ‘groene strijd’, wie het meest besparen kon, tja, en nu…we doen niet anders meer. We praten tegenwoordig meer over kilowatturen dan over het weer, moppert Jan een beetje.

“Het is een indrukwekkend verhaal, mannen”. Ja, zoiets moet je even laten bezinken, Kom, dan gaan we op het terras bij Kappers een molenpannenkoek eten.

Ze wandelen terug en bestellen een Hoonhorster klapmutsje.

Zo, dat smaakt goed. “Wat is dat eigenlijk voor herrie hierachter in de zaal van Kappers?” vraagt Kees. “Zelfs Kappers wordt na 150 jaar verbouwd, lacht Harm. De bibliotheek komt erbij in en een informatiepunt voor inwoners en toeristen. Nou, da’s wel wat anders as brommers kiek’n, mompelt Kees. Maar je kunt hier straks ook nog steeds een gezellig feest geven hoor…. Dat blijft als vanouds”

Het gesprek gaat verder, over Hoonhorst van toen maar ook van nu. Ja, zegt Harm, er is wel wat veranderd. Mijn kleinzoons zijn inmiddels ook al groot. Eén van hen heeft 1 van de mooie starterwoningen op de Koele. Daar woont hij nu samen. Zijn vriendin leek Zwolle ook wel wat, maar hij moest daar niet aan denken. Hij zei: Ik wil dat mijn kinderen hier opgroeien in een groene, gezonde omgeving”. “En met alles wat we hier hebben, wat moet je nog meer?

Na nog een Hoonhorster klapmutsje lopen ze terug naar het Kerkplein. Kees oog valt op een bord met plannen voor seniorenappartementen in de oude pastorie. Hij beseft dat Hoonhorst ogenschijnlijk niet veranderd is. Maar als je beter kijkt, bedenkt hij zich, zie je dat er een degelijk fundament voor een mooie toekomst in het dorp gebouwd is op de bestaande peilers. Groen, Gezond en Gemeenschappelijk. Én gezellig.

Hij heeft zijn besluit genomen. Hij komt definitief terug naar zijn geboortegrond. In Hoonhorst wil hij oud worden.

Het is een bijzondere dag.

Jan, Harm, Henk, Herman, Dinie, Gerard, Marjan, Bas, Kees en al die andere Hoonhorsters. Zij zijn vandaag als altijd gewoon groen, gezond, gemeenschappelijk en gezellig druk doende in en om het dorp. Zij maken Hoonhorst bijzonder en laten zien waar een klein dorp groots in kan zijn. En zij maken dat Hoonhorst de dorpsvernieuwingsprijs op deze bijzondere dag verdient.

Goed goan! 

 

---